Verhalen uit Patagonië
Hallo allemaal!
M´n laatste weekje in Argentinië zit eraan te komen! Ik zit nu in El Bolson, zonnig hippiedorpje midden in de Andes, en hoewel zo´n 1.691km verwijderd van Buenos Aires, het gaat lukken om het vliegtuig naar de herfst te halen! Ben nu 3,5, bijna vier weken op reis, en het is fantastisch, een hoop ervaringen!
Om bij het begin te beginnen: Ushuaia, a.k.a. het einde van de wereld! Een schattig klein dropje, omgeven door sneeuwtoppen en gelegen aan een baai van het Beaglekanaal. Hier heb ik op de gletsjer gestaan, in het nationaal park Vuureiland gewandeld, op het Beaglekanaal gevaren, het gevangenismuseum bezocht (vroeger werden alle boeven naar Ushuaia verbannen). Én natuurlijk het lokaal gebrouwen bier gedronken in dé bar aan het einde van de wereld: Dublin!
Toen gevlogen naar El Calafate, de uitgangsbasis om dé beroemdste gletsjer Perito Moreno te zien. Dit was werkelijk indrukwekkend, een gi-gantische massa ijs voor je neus, en een stilte die wordt onderbroken door oergeluiden van krakend ijs, en ijsbrokken die in het meer vallen. Echt indrukwekkend. Heb ook een trekking óp de gletsjer gedaan, met ijspinnen, waar de spleten in de gletsjer en laguna´s te zien zijn. Erg bijzonder! Een groot voordeel is ook dat het laagseizoen is, waardoor het echt de gletsjer en ik waren. Geen ellebogenwerk om de beste foto te nemen. Dit is trouwens gedurende de hele trip een gróót voordeel, hoef nergens vooraf te reserveren en wandelpaden zijn niet volgeladen met toeristen.
Toen doorgegaan naar El Chalten, dé hoofdstad voor trekking! Met twee Argentijnen die ik in het hostel had ontmoet een trekkingteam gevormd, en begonnen met de 7-uurse trek naar een gletsjer. Dit was een barre tocht! Patagonië staat bekend om zijn wind, en ik kan je vertellen, dat is NIET overdreven! Aangekomen bij de gletsjer en het meer een wind die me meerdere keren letterlijk omver blies, komend vanaf de gletsjer, dus koud en vaak met sneeuw-hagel. Echt ruig, en dat is ook te zien in het landschap, behalve wat vogels leven er amper dieren, zelfs bomen hebben grote moeite om te groeien. Wel heel erg gaaf en daar middenin te lopen en de krachten van de natuur te ondervinden. Goed, eenmaal bij het meer aangekomen leek het ons een goed idee om nog een uurtje verder naar het uizichtspunt te lopen. Dit bleek een flinke uitdaging te zien. De route liep over een berg rotsen aan de rand van het meer, en door die vreselijke wind leek het ons beter om offroad door het bos te lopen, wat betekende dat we door sneeuw en over watervallen klimmend uiteindelijk een stuk bóven het uitzichtpunt uitkwamen. En ook weer terug moesten. En racen tegen de klok. Maar het was erg gaaf en we hebben ook enorm gelachen om alle keren dat we bijna van de berg afgeblazen werden. De volgende dag in de regen een korte wandeling gedaan, géén goed idee want na twee uurtjes was ALLES nat en koud. Dus de rest van de dag spelletjes gedaan en film gekeken dicht bij de verwarming. Was al lang geleden dat ik dat voor het laatst had gedaan dus helemaal niet verkeerd! :) Helaas heb ik de toppen van de Fitz Roy (voorkant van de Lonely Planet) niet gezien, waren alle dagen in wolken gehuld.
Vanuit El Chalten ben ik doorgegaan naar het plaatsje Puerto Natales in Chili, de uitvalsbasis voor het nationaal park Torres del Paine. Ik heb in een dag de belangrijkste trek van dit park gedaan naar de basis van de beroemde Torres (= torens). Dit was ook een barre tocht, ik was alleen, en soms écht bang de afgrond ingeblazen te worden. Er waren stukken over sneeuw wat me sowieso al niet zo goed af gaat (mensen die mij ooit op skies hebben gezien weten wat ik bedoel :p), bemoeilijkt door de wind die dichterbij de top steeds sterker wordt. Ter vergelijking, het laatste stuk naar de top, klauterend over grote keien, voelde ik me precies zoals Frodo zich gevoeld moet hebben toen uiteindelijk het moment daar was om de ring te vernietigen. Kapot, pijnlijke voeten, constant vechtend tegen de krachten der natuur, maar toch vastbesloten om het doel te bereiken. En het was het waard! Erg indrukwekkend om dan die toppen te zien herrijzen na alle inspanningen.
Na dit avontuur ging ik vanaf Puerto Natales op de boot, door de Chileense fjorden richting Puerto Montt in Chili. Deze boottocht duurde 4 nachten en 3 dagen en was een erg leuke ervaring. Slechts 10% van de boot was gevuld (35 mensen op 300 plekken) wat helemaal niet slecht was: gratis room upgrade, geen lange rijen bij het buffet, en áltijd plek op de sofa´s in de pub. Nadeel was dat afwijkingen van de route om op extra mooie plekken te komen niet gedaan werden, was het het seizoen niet voor. Ook heeft het een hele dag geregend, dus het was vooral ín de boot te doen. Hele gekke ervaringen, 3 dagen ´opgesloten´ op een boot zonder dat je iets kan doen, én zonder internet, met mensen die je allemaal niet kent. De drie maaltijden waren de enige vaste tijdspunten op de dag, waardoor je eigenlijk de hele tijd uitkijkt naar het volgende eetmoment, vreselijk :p. Verder gekaart, geschaakt op het dek (oké maar één keer), gelezen, reis gepland, hints gespeeld, en natuurlijk gepraat. Gelukkig waren er leuke mensen op de boot en er vormde zich al snel een groep van ong 7 personen uit samengevat ´Europa´, allemaal alleen reizend, waarmee ik daarna nog een dagje in Chili heb doorgebracht. En wel in Puerto Varas, een pittoresk dorpje aan een meer, met uitzicht op twee besneeuwde vulkanen. Heel mooi.
Daarna ben ik met een (veeeel te dure!) bus-en-boottocht over verschillende meren naar Bariloche in Argentinië getogen. Mijn gezelschap deze dag was een groep gepensioneerde Mexicaanse vrouwen, die duidelijk níet vies waren van een beetje botox. Dus die dag heb ik me voornamelijk alleen moeten vermaken, maar dat lukte wel aangezien ik me constant in een of andere parodie waande met die ongelooflijk lelijk opgemaakte en plastische gezichten.
Bariloche is een heel toeristische stad, waar Argentijnse scholiertjes naartoe gaan om te partyen na hun eindexamens. En laat het nou precíes die periode zijn toen ik er was... Heb er eerlijk gezegd geen last van gehad, maar ik vond Bariloche als stad niet zo aantrekkelijk. Maar... de omgeving daarentegen maakt ALLES goed, is werkelijk adembenemend. Het gebied wordt het zeven-merengebied genoemd, bestaande uit bergen en meren, wat tot ontelbare prachtige uitzichtspunten leidt, verborgen strandjes en superhelder water van de meren. Naast de gebruikelijke wandelingen heb ik hier ook iets spectaculairs gedaan: een tandemvlucht met een parapent! Dat wil zeggen, met parachute van een berg afrennen en dan vliegen! (met instructeur). Was heel gaaf, best spannend ook, maar echt heel mooi uitzicht en gaaf om te vliegen!!! De foto´s komen later.
Daarna heb ik wat kleine dorpjes bezocht in het merengebied, deels om het landschap op de route te kunnen zien, en omdat het stikt van nationale parken! Helaas ben ik bij de wandeling vanuit Villa La Angostura, afgelopen dinsdag, gevallen in het bos en m´n knie flink bezeerd. Ik moest nog 3km doorstrompelen om bij het einde van de wandeling aan te komen, en kon gelukkig de boot terug pakken (i.p.v. 12 km wandelen). Behalve een wond was de knie heel erg opgezwollen en deed pijn om hem te bewegen. Een behoorlijke domper dus want wandelen zat er de komende tijd niet in. Zoveel moois om je heen maar je kan er niet naar toe! Zelfs naar de busterminal wandelen was al teveel, dus het zag er naar uit dat ik een tijdje in Villa La Angosture zou moeten blijven. Gelukkig ontmoette ik twee Argentijnen in m´n hostel die me aanboden mee te rijden in hun auto naar het volgende dorpje. Dat was een geschenk uit de hemel, comfortabel met m´n knie, tóch op weg, en goed gezelschap. Vrijdag hebben ze me weer meegenomen naar Bariloche en ik ben toen doorgegaan naar El Bolson.
En dan zijn we weer terug bij het begin van m´n verhaal! Dit leuke dorpje is ook omgeven door prachtige natuur, maar ik krijg daar helaas weinig van mee omdat ik nog steeds niet fatsoenlijk kan lopen... Behoorlijk vervelend dus. Van de andere kant is het ook niet verkeerd om een boekje in de zon te lezen (de lente is duidelijk begonnen hier!). Of een blog bij te werken. Over drie uur stap ik in de bus om horizontaal Argentinië te doorkruisen richting de oostkust. Op naar Puerto Madryn om de walvissen te gaan zien!
Liefs!
Eline
Foto´s van het einde van de wereld!
Hallo allemaal,
Ik ben vandaag aangekomen (via de lucht) in El Calafate, vanwaar ik morgen een excursie naar de beroemde gletsjer Perito Moreno ga maken! Ik wilde wat foto´s met jullie delen, en daarom geef ik jullie de link van de facebookpagina:
http://www.facebook.com/media/set/?set=a.511298805566094.131879.100000579373693&type=1&l=6537f945ce
Bueno nos vemos, en jullie horen van me!
Liefs Eline
Chau microscopio, bienvenidos mochila!
Hallo lieve vrienden en familie!
Ik voel me nu nóg verder van jullie weg dan eerder, ik schrijf namelijk vanaf ´het einde van de wereld´, dwz, Ushuaia, een klein stadje in het zuidelijkste puntje van Argentinië. M´n stage is afgelopen en een reisavontuur begonnen! Even een korte update.
De afgelopen weken waren behoorlijk intensief. Druk geweest met het afronden van m´n stage, het verslag schrijven en de presentatie maken. Altijd stressen op het laatste moment maar het is uiteindelijk allemaal goed gegaan! Daarnaast waren het natuurlijk óók de laatste weken om van Buenos Aires te profiteren, dus nog zoveel mogelijk van de stad genieten, (erop) uit gaan, en met m´n opgedane vrienden hier afspreken. En tegelijkertijd de reis die ik van plan was te maken voorbereiden, want omdat ik van tevoren geen reis naar de (bijna) zuidpool gepland had ontbrak me het nodige materiaal. In mijn huis bij de ´abuelos´ is vanaf september weer een hele bulk nieuwe studenten gekomen, een leuke groep! Daarbij is de lente begonnen, dus de goeie momenten van hangen op het dakterras waren weer daar! Veel te doen dus!
Afgelopen weekend stond in het teken van afscheidsfeestjes/-momentjes. Met taart in het lab, afscheidsfeestje in een club donderdag met een groep, nog één keer taart eten bij de beste taartenzaak van BA, afscheidsfeestje in de Hollandse bar met iedereen die wilde en kon komen, laatste asado bij de abuelos, en vanmorgen nog een heerlijk vers afscheidsontbijtje in het huisje op het dakterras met degenen die speciaal daarvoor vroeg waren opgestaan.
Vandaag ben ik dus in het vliegtuig gestapt en aangekomen in Ushuaia. Heb vandaag een beetje de stad verkend en schrijf nu vanuit het hostel. Volgens mij is bijna iedereen uit dit hostel hier om te skieën. Zoals jullie misschien wel of misschien niet weten is dat absoluut niets voor mij :p Maar er zijn nog veel meer dingen hier te doen, excursies door het Beaglekanaal, naar eilanden met zeeleeuwen en vogels en het nationaal park Vuureiland. Morgen staat m´n eerste excursie gepland in een bootje naar de zeeleeuwen en vogels. Ik ben benieuwd!
Het verdere plan van mijn reis is dat ik zaterdag vanuit hier naar El Calafate vlieg, dat is de plek van dé beroemde gletsjer. Vanaf daar heb ik helemaal niets gepland, behalve dat ik op 26 oktober het vliegtuig vanaf Buenos Aires naar Amsterdam moet halen! Ik heb wel wat ideeën voor de route, maar niets staat vast! Heerlijk idee, van de andere kant ook wel spannend, heb dit nog nooit eerder gedaan.
Ik hou jullie op de hoogte! En als ik wat écht indrukwekkende foto´s heb ga ik ze uiteraard uploaden!
Veel liefs!
Eline
Tanto tiempo...! (Long time no see...!)
Hallo allemaal!
Ik ben er nog! Ik leef nog en ik zit ook nog steeds op m'n stekkie in Buenos Aires. Ik realiseer me dat ik deze blog een beetje heb laten versloffen de laatste tijd, perdoname! Ik schrok ook een beetje toen ik net vluchtig m'n vorige blog las, want er is toch weer heel wat gebeurd in de tussentijd. Om een eventuele bezorgdheid/medeleven meteen maar uit de weg te ruimen: ik ben al lang niet meer alleen in la casa de los abuelos! Er hebben inmiddels alweer de nodige wisselingen plaatsgevonden, momenteel zitten we met z'n zessen, 2 Amerikaanse boys, 2 Amerikaanse meiden, 1 Braziliaanse, en ik (a.k.a. Holanda). Ik ben de tijd goed doorgekomen, hoewel ik wel blij was toen ik weer een huisgenoot kreeg! Dingen die de moeite waard zijn om te vertellen: ik ben weekend weg geweest naar Tandil (lijkt alweer een eeuwigheid geleden), een aantal sportevenementen, én m'n ouders zijn maar liefst 3 weken bij me op bezoek geweest, waarvan we twee weken een prachtige reis door het noorden van Argentinië hebben gemaakt. Ga proberen wat samen te vatten en hier op papier te zetten! :-)
1. Tandil. Tandil is een klein stadje in de provincie Buenos Aires, ligt op vier uur rijden, en staat bekend om zijn excellente salami's en kazen. Ongeveer 3 maanden geleden zag ik een online advertentie voorbij komen voor een groepreis met jongeren naar Tandil. Aangezien ik op dat moment alleen in huis was, ik een lang weekend voor de boeg had ('Dag van de Vlag' of een van zijn varianten), en ik wel zin had om wat meer te zien dan appartementencomplexen en stinkende uitlaatgassen, heb ik me ingeschreven! Was een groot succes! Erg fijn om wat platteland met koeien te zien, trekkings te doen over de cerro's (heuvels) rondom Tandil, lekkere salami gegeten en élke avond feest natuurlijk, inclusief verkleedpartij! Ik kwam er gelukkig net op tijd achter wat 'fiesta de disfraces' betekende, dus had op de valreep een dracula-cape van iemand kunnen lenen en de bijbehorende tanden op de kop kunnen tikken. Was wel behoorlijk heftig om tussen allemaal Argentijnen te zitten, vergde wel wat inspanning om de gesprekken en grappen te kunnen volgen. Gelukkig vonden ze het ook reuze interessant dat er een Nederlandse mee was, dus er was altijd wel iemand die het mij een tweede keer wilde uitleggen ;-). Alles bij elkaar was het echt een topweekend, veel nieuwe mensen leren kennen, en ook na dit weekend zijn er nog wat reünietjes georganiseerd.
2. Sportevenementen. Ten eerste was daar natuurlijk het EK voetbal, waar ik overigens inhoudelijk niet verder op in wil gaan. En jullie denk ik ook niet. Komt erop neer dat ik ten tijde van de
eerste wedstrijd net een Deense als huisgenoot had, en we samen de wedstrijd gingen kijken in de enige echte Hollandse bar in Buenos Aires: Van Koning! Was stampvol, veel Nederlandse expats, ook
een local die in z'n eentje eigenlijk meer passie uitte dan alle Hollanders bij elkaar ('vamosvamosvamos!!!') ;-). Was leuk, maar had natuurlijk een veel groter feest kúnnen zijn...
Dan nieuws van Boca, die verloren een week of wat na de Hollandse vernedering de finale van de Copa del Libertadores (Champions League van Zuid-Amerika). Nog een (sportieve) domper dus. Recent
waren natuurlijk de Juegos Olimpicos, met als hoogtepunt de dameshockeyfinale tegen de Argentijnse Leones. Was hier om 4 uur 's middags, dus zat op het lab, via radio1 heb ik gelukkig alles kunnen
volgen, en eindelijk goed sportnieuws! :D Gelukkig voor de Argentijnen won diezelfde middag een Argentijnse knul volledig onverwacht het goud bij Taekwondo, de eerste en enige goude medaille voor
Argentinië (toch best een schande voor een land met 40 miljoen inwoners, goed zo Nederland!). En nog meer goed nieuws: Boca heeft afgelopen week gelukkig wél de Copa Argentina gewonnen!
3. Dingen die z'n gangetje gaan. Hieronder reken ik ten eerste stage: ben na m'n drieweekse break weer begonnen, dingen langzaam aan het afronden en beginnen aan het schrijven van het verslag, nog slechts 5 weken te gaan. Ten tweede, Spaanse les: Leila heeft me inmiddels álle werkwoordstijden aangeleerd, en ik probeer deze nu aan m'n dagelijkse vocabulair toe te voegen. Heb m'n eerste Cortazar verhaaltje gelezen en ben ook bezig met boek in het Spaans, genaamd ‘Como agua para chocolate' (Nederlandse titel is ‘Rode rozen en tortilla's'). Ten derde, salsa en tango: Ben nog steeds m'n salsaklasjes aan het volgen, blijft leuk! In de salsabar voel ik me toch, ondanks 4/5 maanden les, nog steeds beginner en erg Europees, in de zin van dat het sensuele heupgebeuren me behoorlijk houterig afgaat. Ik ga tóch maar zonder schaamte de dansvloer op, onder het motto ‘oefening baart kunst' ;-). Daarnaast ben ik ook begonnen met wat tangolesjes, is erg mooi naar te kijken en ook leuk om te doen. Probeer het in m'n tijd hier nog te doen wanneer ik kan, want Buenos Aires is natuurlijk dé place to be voor de tango!
4. Bezoek van ‘los papás'. 9 Juli 2012 eind van de middag: Eline hobbelde in een stadsbus gedurende 2 uur langs de sloppenwijken van BA richting vliegveld Ezeiza, en los papás begonnen aan het laatste uurtje vliegen (van de 14). Was erg leuk om elkaar weer in het echt te zien na 4,5 maand! De eerste week hebben we in BA doorgebracht. We zijn bij m'n lab geweest, bij m'n salsaklasje, bij een asado in la casa de los abuelos, dus mijn Argentijnse leventje in een notendop ;-). Verder de toeristische dingen afgelopen, Evita gezocht en gevonden (haar graf dan), heel wat feria's (straatmarktjes) afgelopen (tot vervelens toe van de enige man in het gezelschap), de tango gedanst. Die tangoavond is trouwens wel het vermelden waard, Club Gricel werd namelijk in alle toeristenboekjes aanbevolen. Wat er na de les echter overbleef aan danskoppels had toch wel een hoog gehalte ‘vergane glorie' en ‘over de datum'. En zonder schaamte in korte rokjes en strakke jurkjes de dansvloer op. Het dansen had ook weinig meer met tango te maken. Ons inziens hadden ‘de boekjes' Club Gricel een beetje overschat, maar we hebben desalniettemin een uiterst vermakelijke avond gehad! Verder nog van alles in BA gedaan, en maandagnacht 16 juli vertrokken we met de bus richting het noorden! Onze eerste stop was het moerasgebied ‘Esteros del Ibera', waar we verbleven op een zogenaamde estancia (boerderij) bij José, Martha en José junior. Ze hadden een enorm land, met eigen jungletje waar we brulapen gespot hebben en geprobeerd hebben een goeie foto te maken (toen de aap met poep begon te gooien hebben we die pogingen gestaakt). Prachtig daar, we zagen koeien, termietenheuvels en verder tot in de verste verte NIETS... wat een ruimte. Volgende dag een bootexcursie op het meer, waar we capibara's, kaaimannen, herten, en een hele hoop mooie vogels hebben gezien. Vervolgens zijn we na een stop bij de Jesuïetenruïnes van San Ignacio bij de watervallen van Iguazú aangekomen. Ongelooflijk. 1,7 km lang aan water dat naar beneden stort, érg indrukwekkend. Daarna zijn we naar het noordwesten gevlogen, naar de provincies Salta en Jujuy. Heel anders weer dan de rest van Argentinië qua landschap en bevolking. In deze regio's zijn de oude Incatradities nog terug te vinden, evenals Incaruïnes. Daarnaast is het natuurlijke landschap prachtig en heel divers, van bergen met 7 kleuren, tot steenformaties in alle vormen. We hebben (oké kleine stukjes) gelopen over Ruta Nacional 40, de weg die van noord tot zuid Argentinië loopt, 5000 km lang is en waarvan vele stukken onverhard zijn. Echt fantastisch, zo'n vrij gevoel. We hebben ook nog het wintercarnaval in Salta meegepikt, wat mij toch echt aan het Braziliaanse carnaval deed denken, erg leuk om mee te maken. Echt om jaloers van te worden hoe die meiden én zeker ook jongens kunnen dansen! Na een laatste dagje in Buenos Aires zijn papa en mama na drie weken Argentinië geproefd te hebben weer naar Nederland vertrokken. Was een prachtige reis, smaakt naar meer!
Nou, hier laat ik het maar even bij, het is al een behoorlijk lange update geworden zie ik! Ik hoop dat het hier snel weer wat mooier weer wordt, de kou heeft inmiddels plaats gemaakt voor onweer
en regen. Als afsluiter nog een wist-je-datje: wist-je-dat.... afgelopen week het record voor de duur van een metrostaking in de Argentijnse geschiedenis is verbroken! Het was vandaag de 11e(!) dag
van de staking. Het schijnt dat de metro's morgen weer gaan rijden, maarja, iedereen hier weet dat je maar moet afwachten of dat of echt zo is...
Veel liefs!
Eline
PS. Foto's heb ik nog niet geüpload (duurt een eeuwigheid), komt eraan. Zoals jullie van mij (eigenlijk van reismee.nl) gewend zijn krijgen jullie een mailtje als het zover is.
El Tigre, La Boca en Uruguay
Goeieavond allemaal!
Bij deze weer een update vanuit Argentinië! Ik maak meteen even van de gelegenheid gebruik om twee huishoudelijke mededelingen te doen: ten eerste, ik weet dat Pasen altijd op een zondag valt... dat was dus een grapje.. en de smiley die dat overduidelijk maakte is om een of andere reden verdwenen! Ten tweede, in de vorige fotoserie heb ik later nog foto's toegevoegd die ik wegens een enorm trage internetverbinding niet eerder kon uploaden. Dus mocht je die gemist hebben, gaat dat zien! (de nieuwe fotoserie zal ik binnenkort uploaden)
Er is sinds de vorige update een maand voorbij gegaan en alweer een hoop gebeurd! Ik zal proberen een beknopte, overzichtelijke en gezellige update te geven van alle hoogte-, diepte- en 'gewone' punten.
Om maar te beginnen met de gewone punten: het lab en de taal. Op het lab heb ik het inmiddels goed naar m'n zin, dat had ik altijd al wel, maar nu kan ik ook zelfstandig experimenten etc. doen. Het was een tijdje niet zo uitdagend en daar baalde ik van, maar inmiddels heeft dat zich opgelost en kan ik lekker aan de slag :). Vertragende factoren blijven wel aanwezig in het algemeen en zijn een geldtekort, in vivo onderzoek, en de Argentijnse mentaliteit. Dat geldtekort kan ik eerlijk gezegd nog steeds niet bevatten. Het komt erop neer dat we theoretisch wel geld hebben, er zijn subsidies toegezegd door de regering, maar er ís geen geld omdat de overheid niet betaalt. Dat kan ik vanuit mijn Nederlandse achtergrond niet begrijpen... maargoed het gebeurt hier. En wat doe je eraan..? Verder moeten we altijd wachten totdat de muizen klaar zijn met hun prebehandeling (antiparasieten) en tot de ziektesymptomen tot uiting komen, maar dat hoort nou eenmaal bij het onderzoek. Verder verbaas ik me nog steeds wel eens aan de werkmentaliteit op het lab, en ik kan een lichte irritatie ook niet onderdrukken... Mensen komen zonder pardon te laat en gaan te vroeg weg, uitgaande van een 40-uur (of 36-uur) durende werkweek, en áls ze er dan zijn gaan ze eerst een uur koffie drinken, dan een uur kletsen, dan een uur lunchen om dan eens een keer te beginnen. Dit is natuurlijk niet altijd zo en geldt ook niet voor iedereen, maar het is wel echt een verschil met hoe het op het lab in Nederland gaat. Wel grappig om dit mee te maken natuurlijk, maar ik hou toch meer vast aan de Nederlandse mentaliteit, want ik wil m'n best doen voor deze stage en er zo veel mogelijk uithalen, dat is tenslotte de belangrijkste reden waarom ik hier ben. En dat er een relaxte goeie sfeer op het lab is daar ben ik natuurlijk heel blij mee! Op het gebied van taal: ik ben inmiddels lessen aan het nemen twee keer per week! Voordat ik daarmee begon ging het niet slecht hoor, maar ik begin er nu echt een beetje fanatiek in te worden om dat Spaans zo goed mogelijk onder de knie te krijgen. Enkele grammaticale structuren gebruik ik omdat ik ze door anderen heb horen zeggen, zonder dat ik de grammatica erachter weet, laat staan begrijp. Dus alles wat Leila (mijn lerares) mij nu leert voelt echt als een verademing, omdat ik eindelijk snap hoe het zit en ook in staat ben om het goed toe te passen. Dus ik ben heel blij met de Spaanse lessen! En sinds m'n vorige verhaaltje voel ik me nu wel behoorlijk op m'n gemak om in het Spaans te praten. Locals horen nog steeds na één woord dat ik geen native ben, natuurlijk, maar het is wel steeds makkelijker om met iemand een gesprek te voeren. Heel fijn dat dat steeds minder moeite kost :). En ook erg fijn om grappen te kunnen begrijpen en maken, hoewel nog steeds 'tot op zekere hoogte' geldt natuurlijk.
Om niet al te triest af te sluiten zal ik nú maar de dieptepunten beschrijven. Eigenlijk weet ik maar een dieptepunt en het gaat wat te ver om dat een dieptepunt te noemen :p. Daar komt ie: inmiddels ben ik helemaal alleen in de casa, uitgezonderd mijn tijdelijke ouders dan. Van 11 studenten naar 1. De uitwisselingsprogramma's zijn afgelopen dus iedereen is back naar de USA. Er komt binnenkort wel weer een roomie, maar zo'n groep als afgelopen tijd komt pas weer in september. Geen wereldramp natuurlijk, ik heb inmiddels hier en daar ook andere contacten om dingen mee te ondernemen en ik kan er ook zeker in m'n eentje op uit. Maar toch was het gezellig om voor en na het eten met meerderen op het terras te zitten en mate te drinken en evt. spontaan wat te ondernemen die avond. Maar, niet getreurd, ik vermaak me wel! Heb met m'n Spaanse les, salsales, en af en toe een koffie in het café genoeg om niet elke dag alleen te zitten na het werk en voor het eten. En daarnaast zijn er ook nog genoeg andere dingen te doen in deze stad, dus ben niet bang dat ik me zal vervelen.
Right, tijd voor de hoogtepunten nu. Zijn er eigenlijk een hele hoop, leuke baravonden, één gekke karaokebar-met-Oosterse/Griekse-danseressen-avond, taaluitwisselingsbaravond, koninginnedagfeest op een dakterras met NL-ers, boliches, folklore-avond, salsabaravond met salsaklasje. Stuk voor stuk leuk en gezellig! De hoogtepunten waar ik wat meer over in detail zal treden slaan op de titel van dit verhaal: bezoekje aan het stadje bestaand uit eilandjes Tigre, een voetbalwedstrijd van de Boca Juniors, en een dagtocht naar het pittoreske Colonia in Uruguay.
El Tigre, ong. 40 km ten noordoosten van Buenos Aires is eigenlijk het Giethoorn van Argentinië. Een populair uitstapje in de weekends voor de locals. Dus ik was erg blij toen ik eindelijk, met twee roomies, naar Tigre ging! Ik keek er naar uit om voor de eerste keer BA uit te gaan en wat van het landschap van Argentinië te zien, even wat rust en vergezichten. Tijdens het treinritje bleek dat die landschappen er niet in zaten, van Buenos Aires naar Tigre was het namelijk een aaneenschakeling van woongebieden, één grote agglomeratie. Maar eenmaal in Tigre werden rust en vergezichten zeker waar. Het stadje Tigre is dus vrij toeristisch, heeft ook een groot casino en een amusementspark, en er was (uiteraard) een grote straatmarkt in de haven. Persoonlijk vond ik dat allemaal niet zo indrukwekkend. Wat wél indrukwekkend was, en waar het eigenlijk ook om gaat, is het deltagebied. Tigre is gebouwd aan de monding van de rivier, een deltagebied, en op al die kleine eilandjes staan huizen en straten zijn van water. Er staat zelfs af en toe een verkeersbord in het water, komisch. We hebben een boottocht gemaakt door de rivierdelta, dat was zeker de moeite waard. Het lijkt me fantastisch om in die rivierdelta te wonen, echt idyllisch, maar ja echt praktisch is het ook weer niet. In het donker varen lijkt me niet altijd even makkelijk en ook een verhuizing lijkt me nogal een gedoe. Om voor een weekendje in Tigre te slapen als tripje zou daarentegen zeker niet verkeerd zijn.
Volgende 'avontuur' kan ik wel zeggen: La Boca. Bij menigeen zal de voetbalclub Boca Juniors wel bekend zijn, dé club waar Maradona zijn carrière ooit begon, en de club die bekend staat om de enorme fanatieke aanhangers en dampende wedstrijden. Dus hoewel voetbal me eigenlijk vrij weinig interesseert, stond een voetbalwedstrijd in het Bocastadium zien wel op mijn to-do-lijstje. Nou is Boca zo ongeveer de gevaarlijkste wijk van Buenos Aires en zijn er meerdere keren doden gevallen bij Bocawedstrijden, dus ik wilde dit alleen ondernemen als de gelegenheid zich voor zou doen. En dat was dus het geval: grote sterke Amerikaanse huisgenoten wilden naar Boca gaan, dus ik heb heel onopvallend mezelf ook uitgenodigd voor dit evenement ;). Op een vrije maandagochtend (zoveelste feestdag in Argentinië) ben ik met John naar Boca getogen om kaarten te kopen. Hoewel ik aanvankelijk meer voelde voor de veiligere zitplaatsen, liepen we van de kassa vandaan met staanplaatsen achter de goal, 'popular' genaamd, dus tussen de échte fanatiekelingen. En eerlijk gezegd heb ik me vanaf dat moment een béétje zorgen gemaakt, want wij zijn overduidelijk 'extranjeros' (buitenlanders) en daar houden de types die in Boca wonen over het algemeen niet zo van. We vervolgden onze tocht om de nodige Boca-gear te kopen, ik heb een mooie sjaal en een gele Bocatrui aangeschaft (het begint hier behoorlijk koud te worden dus een extra trui kan sowieso geen kwaad). En we hebben een cd met Boca-stadionsongs gekocht, om goed beslagen ten ijs te komen. Na een bezoekje aan het toeristische 'Las Caminitas', de welbekende gekleurde huisjes, togen we voldaan weer naar ons veilige huis. De volgende woensdag was het zover, Boca speelde tegen Union Española, een club uit Chili en de wedstrijd was voor de Copa Libertadores, de Zuid-Amerikaanse versie van de Champions League (bedankt Bas). Best belangrijk dus (wat mij nog meer slapeloze nachten bezorgde...). Uiteindelijk ging ik, begeleid door 7 Amerikaanse mannen, op naar Boca. In de trein begon het feest al, we volgden wat andere Bocafans naar de coupé waar ze de stadionliederen al ten gehore brachten, begeleid door gebonk op de wanden van de trein. Echt lachen zeg. Wij probeerden natuurlijk mee te zingen, maarja dat is vaak toch wel moeilijk, behalve de song 'dale dale dale booooooo, dale dale dale boooooo, dale dale dale bo, dale dale bo, dale dale boooooo', die was goed te doen. Vervolgens op het treinstation en bij de bus een grote gekte met bocafans, maar goeie sfeer, het schept het band om met z'n allen voor Boca te gaan. Eenmaal aangekomen bij het stadion moesten we een illegale kaartenverkoper zien te vinden, omdat 5 van de 7 mannen nog geen kaartjes hadden. En daarna wilden ze ook nog een bocashirt kopen. En een choripán (de lokale hamburger, met chorizoworst dus). Ik voelde me eerlijk gezegd niet heel erg op m'n gemak toen ik met dronken Amerikanen door het schemerende Boca trok, overal verspreid over de straat (terwijl onze gids die de vijf het stadion binnen zouden leiden zei dat we vooral bij elkaar moesten blijven) en vanuit al die hoeken naar elkaar schreeuwend (terwijl we geen Engels moesten praten en beter nog helemaal niet konden praten om niet al te veel op te vallen). Kortom, een avontuur. Gelukkig zijn die Amerikanen dan ook wel weer zo dat altijd weer veilig uit alle rare situaties waar ze zichzelf inbrengen komen. Dus ik probeerde er maar van te genieten. Er kwam wel wat geduw en getrek aan te pas om het stadion écht in te komen, en het kwam heel goed uit dat we een 'gids' hadden, zodat we wisten welke kant we op moesten. Hij leidde ons uiteindelijk naar een goeie plek. Wat overweldigend zeg! Een groot feest, constant bocaliedjes zingen, liedjes met een Zuid-Amerikaans ritme en iedereen zingt luidkeels mee. Ik vond de sfeer veel positiever dan in NL, ik heb hier geen spreekkoor gehoord. Ook opvallend dat tijdens de rust en na de wedstrijd iedereen rustig ging zitten, beetje babbelen, helemaal niet agressief of ongeduldig (gelukkig). Het stadion is opvallend compact, ik kon de wedstrijd heel goed zien, ik herinner me van NL-se stadions dat je zo ver weg zit dat je het veld aan de andere kant nauwelijks ziet. Ik kon het alleen niet zien wanneer er in de goal aan mijn kant gescoord werd, omdat er allemaal mensen voor me op palen stonden om de vlaggen vast te houden. Maar dat maakte helemaal niets uit, ik vond het sowieso geweldig. En omdat sommige liedjes wel 20 minuten aanhielden kan ik inmiddels ook behoorlijk de tekst meezingen! Was een spannende wedstrijd ook trouwens, in de laaste minuut besliste Boca: 2-1 winst! Uiteindelijk ook zonder gids veilig naar huis gekomen met een fantastische herinnering. Ik heb van dit event helaas geen foto's of filmpjes gemaakt, want ik durfde niets van waarde mee te nemen op deze trip. Voor de geïnteresseerden, op youtube zijn een hoop filmpjes te vinden die een indruk geven van de sfeer. Bijvoorbeeld deze, het vak wat je ziet is waar ik me bevond:http://www.youtube.com/watch?v=oWhpPoJJMBs&feature=related .
Dan het laaste hoogtepunt: tripje naar Colonia in Uruguay wat ik gister heb ondernomen. Om mijn toeristenvisum van 90 dagen te verlengen moest ik binnenkort een keer de grens over en weer terug. De makkelijkste manier om dat te doen is om vanuit Buenos Aires de boot naar het plaatsje Colonia del Sacramento in Uruguay te nemen, een boottochtje van 1,25 uur. Ik ging met twee Duitse meisjes die ik en John een week eerder in de trein hadden ontmoet. Zo kan het gaan ;). Van tevoren tickets kopen was niet gelukt, dus op goed geluk gingen we in alle vroegte naar de terminal om de boot van 8 uur te halen. En dat was gelukt, we konden tickets kopen aan de balie! Wat grappig was en ook weer zo typerend: in de rij voor de douane, na de tassencontrole (incl. drugshond) zagen we dat de twee andere meiden ook Holanda als nationaliteit hadden, wat Alemania moest zijn. Dus weer terug naar de balie, nieuwe boardingpass en opnieuw door de tassencontrole en langs de drugshond en opnieuw in de rij. Toen bleek dat een van de meiden wel Alemania als nationaliteit had, maar al mijn gegevens (naam, geboortedatum, paspoortnummer). Dus voor de derde keer langs de tassencontrole en de drugshond. Typisch toch dat dat hier zo kan, best belangrijk dat je gegevens kloppen met je paspoort toch als je de grens over wil..? Tot drie keer toe ook...Welcome to Argentina. Lekker geslapen op de boot en toen ons verbaasd over de schoonheid van Colonia. Het is een klein pittoresk stadje, aan het water dus, met een variëteit aan boomsoorten, oldtimers, heeft een vuurtoren en een basiliek, en verder wat winkeltjes en restaurantjes. Terwijl we door het stadje liepen kwamen we een groep bekenden van één van de Duitse meiden tegen, de rest van de dag met z'n achten opgetrokken, was erg gezellig. Heel rustig aan gedaan, door het stadje gewandeld, koffie gedronken, geluncht. Bier gedronken, net níet op het strand, maar wel met pittoresk uitzicht op de vuurtoren en zonsondergang, en toen weer een hazenslaapje in de boot naar Argentinië. En ik mag hier vanaf gister weer officieel voor 90 dagen blijven!
Dat was het weer voor vandaag, veel groeten aan iedereen en ¡hasta luego!
Liefs Eline
San Telmo, theaters, La Bomba en Dutch stuff
Het is alweer voorbij, maar ik wil toch nog even van de gelegenheid gebruik maken om jullie een '¡Felices Pascuas!' te wensen. Ik heb twee heerlijke gekookte eitjes op en een broodje met hagelslag, en een asado, omdat Pasen dit jaar op een zondag viel . Ik hoop dat jullie ook van een lekkere Paasmaaltijd hebben kunnen genieten. Het is alweer een tijdje geleden dat ik jullie op de hoogte heb gebracht van mijn avonturen op het zuidelijk halfrond, dus bij deze:
Ten eerste zal ik even de hagelslag toelichten: ik had ter gelegenheid van mijn verjaardag een pakket uit Oss gekregen! Bevatte mijn eigen sandaaltjes, die ik uit m'n koffer heb gegooid in NL toen ik zes kilo moest lossen (mocht maar 23 kilo meenemen) , een heerlijk parfummetje, wat vrolijke tulpjes, kaarsje, paaseihouder en de nodige zoetigheden, waaronder de klassiekers paaseitjes en stroopwafels. En de hagelslag dus. Heel erg leuk en ben er nog steeds van aan het genieten. Mijn huisgenoten vonden de stroopwafels ook enorm lekker. En ik wil hier ook even bij vermelden dat ik best trots op mezelf was dat het gelukt is dit pakket op te halen. Moest er namelijk helemaal voor naar het internationale postkantoor, met de trein (jullie weten het met de treinen hier...), en toen moest ik mijn 6-cijferige nummertje tussen een hele rits andere nummers herkennen als het werd omgeroepen via de intercom. Gelukkig had ik een uur om mijn nummertje te oefenen en heeft de trein mij en het pakket vervolgens weer heel naar Moldes gebracht.
Een behoorlijk thema afgelopen weken in mijn leventje was de aanwezigheid van twee Nederlanders, Utrechters zelfs, hier in BA. Miranda ken ik van mijn Spaanse lessen in Nederland, en omdat we beiden in Buenos Aires zouden zijn hadden we emailadressen uitgewisseld. Miranda studeert diergeneeskunde en is samen met (studie)vriend Thijs door Peru, Brazilië en Argentinië gereisd en BA was hun laatste stop. Het klikte heel goed met die twee, waardoor we samen veel leuke dingen hebben gedaan (zie foto's voor meer)! Ook heel leuk om ervaringen uit te wisselen over cultuurverschillen en dergelijke natuurlijk, met Amerikanen is dat toch weer anders dan met NL'ers.
Op een zondag ben ik met bovengenoemde personen en een roomie naar San Telmo getogen. Dit is het oude deel van Buenos Aires, waar in het weekend een grote markt is én waar de tango op straat gedanst wordt (maar dat gebeurt hier wel meer). Helaas ben ik op deze markt de leren tas van m'n dromen misgelopen, doordat ik nog 'even' verder wilde kijken en de tas in kwestie verkocht was toen we terug kwamen bij de kraam. Het was ook gaan regenen, maar omdat mijn koopman er nog wél stond kreeg ik goede hoop, maar helaas... Gelukkig zijn er nog meer leren tassen in Buenos Aires :). Deze zondag in San Telmo hebben wij bij groot geluk de, hebben we ons laten vertellen, beste tangodanseres van Argentinië gezien. De woensdag ervoor was ze getrouwd, met een Amerikaan die ook ooit naar Buenos Aires getogen was, en het kersverse paar slenterden met familie over de markt van San Telmo. Bij de dansvloer werden zij spontaan de dansvloer op gevraagd, zie hier het resultaat: http://youtu.be/O4WhRl7TAu4. Wij waren allemaal behoorlijk onder de indruk hiervan, het maakte zelfs de misgelopen tas goed ;).
Een ander event waar ik behoorlijk enthousiast van ben, elke maandagavond plaatsvindend in Buenos Aires, is La Bomba de Tiempo! Dit is een optreden van een groep van ongeveer 14 percussionisten waarvan een aantal als dirigent optreden. Het tweede uur van de show wordt de boel aangevuld met een gastoptreden, heb een zanger, trompettist, en pianiste gezien tot nu toe. Hoog niveau, volle zaal vol dansende mensen, echt supergaaf. Ben inmiddels twee keer geweest en heb een cd'tje gekocht. Zie deze link voor een impressie, het geluid is slecht zeg ik erbij, maar voor een indruk is het misschien toch leuk: http://youtu.be/yRvvwVxpiWY
Afgelopen week had ik de tijd om leuke dingen te doen, omdat het Semana Santa was! Dit jaar viel deze week gunstig samen met de Dag van de Malvinas (maandag 2 april) waardoor ik alleen dinsdag en woensdag naar het lab hoefde. Zowel Witte Donderdag als Goede Vrijdag zijn hier feestdag, tweede Paasdag doen ze helaas niet ;). Op de maandag van Semana Santa ben ik met de Dutchies gaan fietsen in het ecologische reservaat vlak aan de rivier. In vond het reservaat persoonlijk wat tegenvallen, je kon niet veel verder kijken dan de bomen langs het pad en een blik op de (smerige) rivier. Maar, het was heel fijn om weer even op een fiets gezeten te hebben en wat verder te kijken dan het appartementencomplex aan de overkant van de straat. Daarbij was het prachtig weer en is het reservaat wel heel geschikt om lekker te recreeëren. En het biedt een goed uitzicht op de skyline van Buenos Aires (zie foto's). De donderdag van Semana Santa ben ik naar Teatro Colon geweest, hét theater van Buenos Aires, met een (nog steeds) belangrijke sociale functie voor de upper class. Erg mooi allemaal, voor degene die een stukje rondleiding mee willen pikken: http://youtu.be/ZLreRNOVTAg. Heb geprobeerd een kaartje te bemachtigen voor de balletvoorstelling Carmen, helaas waren er alleen nog staanplaatsen op de allerhoogste balkons. Dat is me afgeraden omdat je dan echt heel weinig ziet dus daar heb ik voor bedankt. Aangezien ik hier nog een tijdje ben moet het lukken om een betere plek voor een andere voorstelling te bemachtigen! Daarna zijn we naar het Evita museum getogen, ook leuk om te zien en een mooi museum. Een beetje jammer van deze dag was het metroritje na het museum... Hier ben ik namelijk beroofd van m'n gouden kettinkje :( Mijn metgezel en ik hadden al twee verdachte mannetjes opgemerkt, en net toen we aan het overleggen waren hoe het beste konden voorkomen dat ze ons zouden beroven voelde ik een hand in m'n nek en ik zag nog net de twee mannetjes wegrennen met mijn ketting... Heel erg jammer dit, maarja helaas is dit ook een deel van Buenos Aires. Ik ben zeker niet de eerste die dit overkomt, toeristen zijn een geliefd doelwit maar ook de meiden van het lab en mijn gastouders zijn allemaal wel een of meerdere ke(e)r(en) beroofd. Een goeie waarschuwing en maar hopen dat het hierbij blijft.
Om even met iets leuks af te sluiten: ik ben in de tweede mooiste boekwinkel van de wereld geweest! Deze bevindt zich namelijk in een voormalig theater, een leuke plek om wat tussen de boekenkasten rond te dwalen of te lezen. Genoeg mensen die hier in de zitjes of gewoon op de grond de hele dag gaan zitten lezen. Ik heb uiteraard ook een boek gekocht: Brida van Paulo Coelho. Wel in het Engels moet ik helaas bekennen... Ik beloof jullie dat ik nog een keer aan serieuze literatuur in het Spaans ga beginnen, daar is het nu nog iets te vroeg voor. De mooiste boekhandel ter wereld is ons natuurlijk allemaal bekend: selexyz Dominicanen in Maastricht! Wie had dat gedacht... ;)
Wat betreft de serieuze zaken: op stage begint het ook allemaal lekker te lopen nu. Ik kan aan de gang met foto's maken met de microscoop en cellen tellen. Klinkt saai maar ik ga ervan uit dat het tot baanbrekende resultaten gaat leiden. Uiteindelijk. Verder zijn we druk bezig met de muizen, komt vanalles bij kijken. En ik ben uiteraard bezig om mezelf de slang van Buenos Aires aan te leren door mijn oren te spitsen op het lab. Gaat prima allemaal en het wordt steeds leuker nu :).
Last but not least: de blaadjes beginnen hier van de bomen te vallen en het wordt in de nachten al behoorlijk koud af en toe (10-15 graden). Jas mee dus! Het Paasweekend en deze week is het gelukkig nog heerlijk, 20-25 graden. Afgelopen woensdag was er trouwens een tornado/enorme storm in Buenos Aires geweest, 12 mensen dood. Tornado's/stormen zoals deze zijn hier zeldzaam, maar voor de komende tijd zijn ze vaker voorspeld. Als dat maar goed gaat... De maandagse onweersbuien zijn trouwens wel opgehouden, zal toch toeval geweest zijn :).
Het beste voor in NL, hoop dat de zon snel komt en blijft!
Liefs, Eline
ps. In de openingszin van dit verhaal vraag ik jullie hoe het gaat, of letterlijk hoe jullie 'lopen'. De locals hier verwachten niet dat je antwoord geeft op die vraag, of in ieder geval niet meer dan 'bien, ¿vos?' Maar ik heb er totaal geen problemen mee om langere verhalen van jullie te horen over hoe het ermee staat! :)
Salsa, tango en dulce de leche
Hallo allemaal!
Ten eerste bedankt voor de verjaardagswensen! Heeft er zeker aan bijgedragen dat het een leuke dag was!
Waarschijnlijk gaat dit een lang verhaal worden, want ik ga jullie bijpraten over twee weekenden waarin ik de toerist heb uitgehangen, mijn verjaardag, en mijn leventje als (tijdelijke) 'porteña'(=
vrouw die in Buenos Aires woont).
Begin maar met de (officiële) reden waarom ik hier ben: het lab. Elke dag loop ik een halfuur door de straten van mijn wijk Belgrano naar het instituut (en 's middags weer terug). Metro/bus kan
ook, maar het weer is hier nog heerlijk dus ik vind het lekker om te lopen. Tis trouwens wel oppassen geblazen met hondendrollen hier, de Potgieter- en Da Costastraat in Oss zijn er niets bij! Op
heb lab heb ik inmiddels met wat technieken geoefend, maar het grootste deel van de tijd heb ik niets nuttigs te doen, dus lees ik wat artikelen of ik maak Spaanse grammatica-oefeningen (die kan ik
wel gebruiken!). Het is deze week nog even wachten tot de muizen 'klaar' zijn, dwz dat ze het stadium hebben bereikt waarin wij dingen willen onderzoeken. Dus een beetje saai tot nu toe, maar
binnenkort gaat het feest echt beginnen
Goed, nu even naar de écht leuke dingen. Aangezien Argentinië en Zuid-Amerika vaak met dans geassocieerd worden, en ik wel van een dansje hou, leek het me leuk om les te nemen. Vorige week zaterdag ben ik daarom naar een lokale dansschool gegaan om een lesje salsa uit te proberen. En dat was echt heel leuk! Het was officieel een beginnersles, maar de andere deelnemers waren toch al behoorlijk advanced. Omdat ik al wel vaker danspasjes heb geleerd ging het redelijk vlot! Salsa dans je met een partner, het voordeel was dat de man leidt (uiteraard) dus dat ik meestal nogal stevig een bepaalde kant op werd geduwd zodat je niet anders kan dan de goeie kant op draaien en de goede stapjes zetten. Alleen de salsa-attitude zit er na één lesje nog niet in, maar ik vind het de moeite waard om dit vaker te doen! Dan de tango, hoewel het me eerst wat duf leek, ben ik nu helemaal om! Afgelopen vrijdag ben ik naar La Viruta geweest, de place to be voor een avondje tango. De avond begint met een vrij massale maar wel goeie les, en later op de avond wordt er vrij gesalsa'd, getango'd, en gerock-'n-roll'd (in het spaans is de spelling gelukkig niet zo ingewikkeld), en is er op vrijdag een show. We waren wat laat, dus heb vrij weinig van de les meegekregen, maar wel m'n eerste tango gedanst! Voor de vrouw zijn de pasjes niet zo ingewikkeld, tel daarbij op dat de man wederom leidt, en daar is je eerste tango! Later op de avond was het echt geweldig hoe alle mensen op de dansvloer staan, zoiets heb ik in Nederland nog niet gezien, en ik dacht: 'dat wil ik ook kunnen!' Dus ben van plan dit soort avondjes vaker op de planning te zetten, echt tof om mee te kunnen doen. De show was dit keer eenberoemde tangozanger, aan de reacties op te merken. Het gênante was dat wij, drie uitwisselingsstudenten die de beste man niet kenden, de allerbeste tafel hadden recht voor het podium... We hebben maar extra enthousiast gedaan. Hij leek over serieuze zaken te zingen, Argentijnse historie of politiek gok ik..? Voor de liefhebber, ik heb een filmpje op m'n youtube-kanaal gezet, de geluidskwaliteit is niet best maar het geeft wel een indruk:http://youtu.be/o3HHkzRKzcU
Vorig weekend zondag was een uitstekende dag om over de bekende begraafplaats in Recoleta te slenteren. Echt ongelooflijk, graven zijn enorme bouwwerken met standbeelden, hoe groter en imposanter hoe beter. We hebben geprobeerd ons aan te sluiten bij een Spaanstalige rondleiding, verhalen over de bobo's die op Recoleta begraven liggen, maar dat was toch iets te hoog gegrepen. En uiteindelijk... hebben we zelfs Evita gevonden! Deze plek is zeer geschikt om rond te dwalen op een zonnige vrije middag. Naast de begraafplaats was leuke markt (met tango: http://www.youtube.com/watch?v=sCXwAu7zjKg) en op het grasveld speelde een goede reggaeband. Een perfecte relaxte luie zondag zo... Ook de reggaeband heb ik op film vastgelegd, omdat het kon:http://www.youtube.com/watch?v=KNhJUoB4Jq0&feature=channel
Afgelopen weekend een verzwakte versie van 'el dia de San Patricio' meegemaakt, was niet erg indrukwekkend. De meeset indruk maakte een erg slechte U2 coverband... plaatsvervangende schaamte... maar zo slecht dat het weer vermakelijk was, dus desondanks een leuke avond gehad. Zondag een uur in de bus gezeten richting de 'Feria de Mataderos', een soort markt/fancy fair met als onderwerp gauchos. Helaas was de Feria afgelopen zondag niet daar... het begint weer vanaf april. Jammer. Maar toch was het leuk, want er was wel een andere markt waar ik mezelf op (onder andere) een voetbalshirt heb getrakteerd: Messi 01 natuurlijk! Op een prachtige wit met lichtblauw gestreepte achtergrond. Nou ben ik niet de grootste voetbalfanaat, voor slechts 2,70 euro kon ik hem niet laten liggen! En wederom het weekend afgesloten met een verrukkelijke asado in de casa.
Hier in huis hebben inmiddels de nodige veranderingen plaatsgevonden. Drie dagen na mijn komst zijn er twee jongens vertrokken (geen oorzaak-gevolg relatie in dit geval) en er is een hele bunch nieuwe chica's aangekomen. Sinds anderhalve week is dit nu een steady groep, we zijn met 11 studenten (waarvan vier mannen), behoorlijk aantal! Maar leuk, het is heel gezellig zo! En dat kwam gister goed van pas, want toen was het mijn compleaños! Op het lab hebben we een heerlijke taart gegeten: bodem van brownie, daarop een laag dulce de leche (een heerlijke caramelachtige creme, typisch van Argentinië of BA) en afgemaakt met een meringuetopping. Erg lekker! De taarten en zoetigheden hier zijn in het algemeen bijzonder lekker en op elke straathoek is wel een zogenaamde panaderia te vinden. Toen ik thuiskwam heb ik met wat roomies getoast met Warsteiner op mijn 23 jaren! Later heb ik nog vanallerlei cadeautjes van ze gekregen, sieraden etc. erg lief! En als toetje nóg een heerlijke taart met dulce de leche! En zo hadden we een goede bodem gelegd om verder te feesten in de bar Alamo. Was kortom een geslaagde verjaardag! En ik ben maar liefst drie keer toegezongen, waarvan een keer via de webcam vanuit Oss, leuk! Ik hoop dat jullie er allemaal eentje op gevat hebben!
Vanmorgen weer vroeg op om naar de promotieverdediging van een collega van het lab te gaan. Was een confontratie met de mindere kanten van Buenos Aires: verkeerschaos! De metro ging niet, waardoor honderden mensen in de bus wilden die ik ook moest hebben. En omdat bussen gewoon midden op de weg stoppen als het niet anders kan stroomt het verkeer absoluut niet door. Vervelend, want een thesispresentatie is één van die dingen waar het echt niet tof is als je te laat binnenkomt, zelfs niet in Argentinië. En het kon niet anders dan dat ik te laat ging komen hierdoor, tel daarbij op dat ik geen idee had waar ik de bus uit moest en hoe ik het gebouw dan moest vinden, ik de omroepberichten in de metro toch nét niet begrijp, en ook iets vragen in het Spaans niet altijd vlekkeloos verloopt. Kortom, een hoop stress maar uiteindelijk ben ik er gekomen, 30 minuten te laat (maar het was pas 10 minuten bezig, blijft Argentinië
Nog een opmerkelijk feitje trouwens, sinds ik hier ben zijn er elke maandag stortbuien en onweer! Op mijn verjaardag was het de vierde maandag op rij. Dinsdagochtend regent het dan nog een beetje en de rest van de week is het stralend weer! Hebben de weerkundigen onder ons hier nog ideeën over of is het slechts toeval..?
Een nieuwe lading foto's zal ik morgen uploaden. Het beste allemaal, geniet van de lente in NL! Gelukkig is het hier ook nog warm, van mij mogen de herfst en winter hier nog even wegblijven.
Veel liefs,
Eline
Vergeten: carnaval!
Hallo allemaal,
Daar ben ik weer. Ik was vergeten te vertellen over een gave carnavalsoptocht die ik heb gezien, waar we toevallig tegenaan liepen zaterdagavond. Ik heb twee korte filmpjes gemaakt en die wil ik jullie niet onthouden. Het lukt me alleen niet om ze op deze site te krijgen. Daarom plak ik hieronder de link (heb speciaal een youtube kanaal aangemaakt), als je die kopieert en plakt in de adresbalk (van een nieuw tabblad) zou het moeten lukken. Veel plezier!
http://www.youtube.com/watch?v=tVsx9RTAW9E
http://www.youtube.com/watch?v=vkZJRZ_LB9s&feature=youtu.be